توسعه هند

[۵/۸،‏ ۱۰:۳۸] …..: در چند سال اخیر هند یکی از سریع ترین رشدهای اقتصادی در جهان را ثبت نموده و گام های مهمی‌برای احیای پروژه‌های زیربنایی خود برداشته است اما حفظ و ادامه این روند مستلزم سرمایه گذاری عظیم در پروژه‌های زیربنایی و زیر ساخت های نوآورانه و استفاده از تجهیزات و فناوری‌های جدید می‌باشد که این امر در اجرای برخی از پروژه‌های تامین انرژی، حمل ونقل جاده ای و ریلی، ارتباطات و… قابل مشاهده است.

برنامه خط لوله زیرساخت ملی(NIP):

یک برنامه سرمایه گذاری بلندمدت است که توسط دولت هند در سال ۲۰۱۹ با هدف تقویت توسعه زیرساخت ها در این کشور راه اندازی شد. هدف این طرح ارائه نقشه راه برای توسعه زیرساخت ها در کشور طی پنج سال (۲۰۲۴-۲۰۱۹) با تمرکز بر ایجاد زیرساخت ها در سطح استاندارد جهانی در بخش های مختلف مانند انرژی، حمل و نقل، مسکن، زیرساخت های شهری و زیرساخت های دیجیتال است. در این طرح جامع، پروژه‌های زیربنایی، با سرمایه گذاری ۱.۵ تریلیون دلار در دوره پنج ساله شناسایی می‌گردد و هر دو بخش دولتی و خصوصی می‌توانند در ساخت و تامین مالی پروژه‌ها مشارکت نمایند. هدف این برنامه بهبود کیفیت زیرساخت ها در کشور، تقویت رشد اقتصادی و ایجاد فرصت های شغلی است. این طرح همچنین با هدف تقویت ایده و ابتکار «ساخت هند»، از طریق بهبود مسیرهای مواصلاتی، تدارکات و امکانات زیرساختی برای تولید و صادرات را دنبال می‌کند.

این برنامه همچنین شامل پروژه‌هایی در بخش‌های مختلف از جمله راه‌ها، راه‌آهن، بنادر، فرودگاه‌ها، برق، آب و زیرساخت‌های شهری و پروژه‌های زیرساخت دیجیتالی مانند ماموریت ملی پهنای باند است که هدف آن ارائه اتصال اینترنت پرسرعت به تمام روستاهای کشور تا سال ۲۰۲۲ است. انتظار می رود این طرح عظیم تأثیر قابل توجهی بر اقتصاد کشور هند داشته باشد و به دستیابی به چشم انداز دولت مبنی بر تبدیل هند به یک اقتصاد ۵ تریلیون دلاری تا سال ۲۰۲۵ کمک کند.

پروژه بهاراتمالا پاریوجانا(Bharatmala Pariyojana):

یک پروژه توسعه جاده‌ها و بزرگراه‌ها با حمایت مالی دولت مرکزی است که در سال ۲۰۱۷ راه اندازی شد و مبنای آن ساخت حدود ۸۳۶۷۷ کیلومتر بزرگراه در سراسر هند تا سال ۲۰۲۲ بود که همچنان ادامه دارد. این پروژه، فرصت های شغلی بسیاری ایجاد کرده و مسیرها و کانون‌های ارتباطی را بهبود بخشیده، زمان سفرها را کاهش و تجارت و بازرگانی را تقویت نموده است.

اهداف اصلی پروژه، بهبود مسیرهای مواصلاتی در سراسر کشور، تقویت زیرساخت‌های جاده‌ای و تقویت توسعه اقتصادی از طریق اتصال مناطق روستایی به شهرهای بزرگ، بنادر و قطب‌های اقتصادی است. این پروژه همچنین با هدف بهبود کارایی جابجایی بار و مسافر با کاهش زمان سفر و هزینه‌های حمل و نقل انجام می‌شود. بر این اساس، دولت قصد دارد بزرگراه‌های جدید احداث و بزرگراه‌های موجود را ارتقا دهد، جاده‌های کمربندی و کنارگذر در اطراف شهرهای پر جمعیت ایجاد کند تا تراکم ترافیک را کاهش دهد. این پروژه همچنین بر توسعه زیرساخت ها در مناطق مرزی برای بهبود ارتباط با کشورهای همسایه و ارتقای امنیت ملی تمرکز خواهد کرد.

برنامه ساگارمالا (Sagarmala):

یک برنامه توسعه بندری است که توسط دولت هند در سال ۲۰۱۵ با هدف تسریع رشد و توسعه اقتصادی با استفاده از پتانسیل ساحل های گسترده و آبراه‌های هند راه اندازی شد. این برنامه بر توسعه بنادر، تقویت اتصال بنادربه یکدیگر، بهبود زیرساخت های بندر و صنعتی سازی بندری تمرکز دارد. هدف این برنامه توسعه بخش دریایی کشور با استفاده از خط ساحلی هند به طول بیش از ۷۵۰۰ کیلومتر و شبکه گسترده بنادر و آبراه‌های داخلی است. این برنامه همچنین ترویج کشتیرانی به عنوان روش جایگزین حمل و نقل جاده ای، کاهش هزینه‌های لجستیک و افزایش رقابت پذیری بخش تولید کشور را در دستور کار خود دارد.

بر اساس این برنامه، دولت هند در پروژه‌های زیرساختی مختلفی از جمله توسعه بنادر جدید، گسترش بنادر موجود، و افزایش اتصال بندر از طریق جاده‌ها، راه‌آهن و آبراه‌های داخلی سرمایه‌گذاری می‌کند. برنامه مذکور همچنین شامل توسعه خوشه‌های صنعتی مبتنی بر بندر است که به تولید و ایجاد اشتغال در مناطق ساحلی کمک می‌کند. برنامه ساگارمالا همچنین با تمرکز بر توسعه جامعه ساحلی، حفاظت از محیط زیست ساحلی و ترویج گردشگری و شیلات، توسعه پایدار را ترویج می‌کند. انتظار می رود این برنامه با تقویت تجارت، ایجاد فرصت های شغلی و ارتقای رشد اقتصادی، تأثیر قابل توجهی بر اقتصاد کشور داشته باشد. همچنین انتظار می‌رود این برنامه با بهبود زیرساخت‌های بندری و تقویت ارتباط با کشورهای همسایه، موقعیت استراتژیک هند را در منطقه اقیانوس هند تقویت کند.

برنامه شهرهای هوشمند(ICP):

برنامه ابتکاری است که توسط دولت با هدف تبدیل شهرها به مراکز شهری هوشمند و پایدار ارائه شده است. این برنامه بر استفاده از فناوری‌های پیشرفته و تجزیه و تحلیل داده‌ها برای بهبود جنبه‌های مختلف زندگی شهری، از جمله حمل و نقل، انرژی، مدیریت آب، ایمنی عمومی و مراقبت های بهداشتی تمرکز دارد. دولت هند برنامه‌های متعددی را برای ترویج توسعه شهرهای هوشمند در این کشور راه اندازی کرده است که از جمله آن‌ها توسعه ۱۰۰ شهر هوشمند در سراسر کشور است. ماموریت شهرهای هوشمند بر ایجاد شهرهایی با محوریت شهروندی پایدار، توانمند برای زندگی و از نظر فناوری پیشرفته، تمرکز دارد.

بر اساس این برنامه، دولت هند در توسعه پروژه‌های زیرساختی مختلف مانند سیستم‌های حمل‌ونقل هوشمند، شبکه‌های انرژی هوشمند، سیستم‌های مدیریت هوشمند آب، و سیستم‌های ایمنی و نظارت عمومی سرمایه‌گذاری می‌کند. این طرح همچنین استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر و فناوری‌های انرژی کارآمد را برای کاهش انتشار کربن و بهبود پایداری محیطی ترویج می‌کند. طرح شهرهای هوشمند مشارکت های عمومی-خصوصی و مشارکت شهروندان را در توسعه شهرهای هوشمند تشویق می‌کند. هدف این برنامه ایجاد یک اکوسیستم شهری پایدار است که بتواند نوآوری و رشد اقتصادی را تقویت کند.

طرح آتال برای نوسازی و تحول شهری (AMRUT):

طرحی که به طور متمرکز با حمایت مالی و بودجه دولت هند در سال ۲۰۱۵ با هدف بهبود زیرساخت های اساسی مناطق شهری در کشور راه اندازی شده است. این طرح بر ارائه خدمات اساسی مانند تامین آب، تصفیه فاضلاب، زهکشی آب های باران و حمل و نقل شهری به شهرها و شهرهای با جمعیت بیش از صد هزار نفر متمرکز است. هدف اصلی این طرح بهبود کیفیت زندگی شهروندان در مناطق شهری با ارائه زیرساخت ها و خدمات اولیه، تشویق توسعه شهری پایدار با ترویج استفاده از فناوری‌ها و شیوه‌های سبز است. بر اساس این طرح، هر شهر منتخب ملزم به تهیه یک طرح توسعه دقیق برای بهبود زیرساخت ها و خدمات اساسی است. دولت مرکزی هم به منظور کمک به اجرای پروژه‌های زیربنایی به شهرها، ۵۰ درصد هزینه آن را متقبل می‌شود و باقیمانده توسط ایالت و ارگان‌های محلی شهر پرداخت می‌گردد. این طرح بر مشارکت جامعه در برنامه ریزی و اجرای پروژه‌ها تأکید دارد و تا کنون در بهبود زیرساخت های اساسی مناطق شهری در کشور موفق بوده است. این امر به توسعه پایدار و فراگیر شهرها و در بهبود شرایط زندگی فقرای شهری کمک کرده است. همچنین با ایجاد محیطی مساعد برای سرمایه گذاری و توسعه کسب و کار در مناطق شهری به ارتقای رشد اقتصادی کمک کرده است.
[۵/۹،‏ ۹:۵۶] …..: راهبردهای توسعه در کشور هندوستان :

اقتصاد هندوستان در چارچوب اقتصاد مختلط (ترکیبی) شکل گرفته است. در واقع اقتصاد این کشور ترکیبی است از بخش خصوصی و بخش دولتی در کنار هم. بخش خصوصی معمولاً در برگیرنده چهار گونه فعالیت تولیدی است:

کشاورزی معیشتی و صنایع دستی
صنایع کسب و کار کوچک مقیاس با مالکیت فامیلی
بنگاه‌های با اندازه‌های متوسط در صنعت، تجارت، حمل و نقل و کشاورزی
کارخانه‌ها و صنایع بزرگ (عظیمی و ورمزیار، ۱۳۹۱)
بخش دولتی نیز در قسمت‌های زیربنایی و صنایع سنگین و بزرگ مشغول به فعالیت است. در این چارچوب رابطه بخش دولتی و خصوصی بر اساس دو اصل مهم تنظیم می‌شود:

– دولت منابع داخلی را تجهیز و همچنین تأمین مالی خارجی را افزایش می‌دهد که انتظار می‌رود این اقدامات بخش خصوصی را به فعالیت‌های تولیدی تشویق کند. مانند فراهم کردن منابع برای راه‌آهن، پروژه‌های تولید برق، سیستم آبیاری.

– دولت سیاست‌های خاصی مثل سیستم مالیاتی، گواهینامه‌های صنعتی، تعرفه‌ها، دستمزدها و قیمت‌ها و نرخ بهره را اعمال می‌کند که باعث تحریک فعالیت‌های اقتصادی بخش خصوصی می‌شود و خود نیز باعث هماهنگی بین دو بخش خصوصی و دولتی می‌شود.
[۵/۹،‏ ۱۰:۰۶] …..: برنامه های توسعه در کشور هندوستان در ۳ دسته قرار می‌گیرند:

چشم اندازهای بلند مدت ۲۵ ساله – بررسی حصول برخی از اهدف بلند مدت(۲ برابر شدن درآمد سرانه )
برنامه‌های توسعه ۵ ساله – اقدامات لازم برای دستیابی به اهداف بلند مدت و محاسبه هزینه مالی.
برنامه‌های سالانه – با توجه به آخرین تحولات روز و برنامه تفصیلی سال آتی همراه با بودجه تهیه می شود.